Και μάλλον που θα συνεχίσει να είναι γεμάτο γόπες...το τασάκι μου!

Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν κακό΄
Σπέρνουν μίσος, πόνο και θλίψη
Στο όνομα της αγάπης,
Του καλού και του δίκαιου.
Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν ότι
Δεν καταλαβαίνουν(η είναι τόσο ηλίθιοι
Που δεν καταλαβαίνουν)τη ζημιά που κάνουν σε όσους
Τους ακούν και τους υπολογίζουν.
Υπάρχουν άνθρωποι που ενώ σφάζουν,
Ταυτόχρονα βουτηγμένοι σε άλλων αίμα,
Φωνάζουν αθώα ¨εγώ εγκληματίας,(σχετική έννοια) ποτέ…
Άλλοι είναι, όχι εγώ¨.
Υπάρχουν άνθρωποι που περιγράφουν
Αυτή τη σφαγή σαν λουλουδάτο τοπίο,
Παρομοιώσεις μεταφορές σε λογοτεχνικά
Κείμενα και κάποιοι άλλοι τους χειροκροτούν.
Μπράβο.
Ολοι μας τους ξέρουμε. Ολοι μας τους
Αναγνωρίζουμε αργά η γρήγορα
(ακόμα και αν κλείνουμε πολλές φορές τα μάτια).
Είναι αυτοί που κέντρο του σύμπαντος
Και μέτρο αναφοράς είναι μόνο ο εαυτός τους,
Οι όποιες ιδέες τους, το σπίτι τους, το αυτοκίνητο τους,
Ο μικρόκοσμος τους.
Αυτοί που αντιστρέφουν και διαστρέφουν
Αξίες και ηθική.
Αυτοί που δικαιολογούν όλο το κακό,
Την ψευτιά, την λαμογιά και την αδικία τους, με αυταπάτες,
Πολλές άτεχνες η περίτεχνες λέξεις και μπόλικη
Υποκρισία.
Αυτοί που δεν σκέφτονται το επιφέρουν
Με τις πράξεις τους, στους άλλου,
…δεν τους νοιάζει.
Είναι οι ίδιοι που είναι ανίκανοι να
Κατανοήσουν κάποιους που κάνουν
Κάτι χωρίς προσωπικό όφελος
Οποιουδήποτε είδους.
Αυτούς που θα αδιαφορήσουν για τους
Προηγούμενους λέγοντας δεν με αφορά.
Αυτοί που θα σκοτώσουν έμμεσα τις
Περισσότερες φορές.
Αυτοί που θα εμπορευτούν τη δουλειά
Τους, τις γνωριμίες τους, τα ¨μέσα¨,
Ότι έχουν και δεν έχουν για να σπείρουν
Πόνο και αδικία.
Αυτοί που νοιάζονται μόνο για την τσέπη τους
Και το όποιο κοινωνικά status.
Λοιπόν, ένας απλός άνθρωπος είμαι, που βαρέθηκε κάποια στιγμή να κοιτάει τη πάρτη του και προσπάθησε να αντιδράσει σε κάποια χυδαιότητα από αυτές όλες, που σαρώνουν αυτό το τόπο κάνοντας ένα blog. Πολλές φορές κουράστηκα, ξενύχτησα, θυσίασα χαρές, ελεύθερο χρόνο, κάνοντας το σκουπιδιάρη μαζεύοντας σκουπίδια και φωνάζοντας για τα αυτονόητα, ενώ οι περισσότεροι έκαναν πάρτυ, γνωρίζοντας ο ένας τον άλλον(υποτίθεται) και συνθέτοντας ακόμα μια ανθρώπινη κοινωνία στο διαδύκτιο. Σκουπιδιάρικο. Κάποιος έπρεπε να το κάνει... Μπορεί να έχει, μπορεί να μην έχει νόημα.
Εδώ θα συνεχίσω να βλέπω το τασάκι μου να γεμίζει και να παραμένει γεμάτο από γόπες.
Γόπες...(όχι κουτσομούρες!)...και αποτσίγαρα.
Οσο έχω την δύναμη...όση μου έχει απομείνει...συνεχίζω...μόνος...στον δρόμο που επέλεξα.
Καλό σας βράδυ αγαπημένοι μου και παράλληλα άθελα σας ίσως οχτροί μου!
Σημασία δεν έχει να ψάχνετε να βρείτε το πως και το γιατί ...σημασία έχει να ψάξετε μέσα σας... για σας...για μας...ακούς φίλε?